There's no place like home.

Ik weet het, het is een cliché.. maar echt! het ligt niet aan jou.. het ligt aan mij. Geloof me nou maar. Voor nu kunnen we niet samen zijn, maar ik weet zeker dat we dat in de toekomst wel zullen zijn. Ik kan gewoon niet op twee plaatsen tegelijk zijn. Ik hoop dat je het begrijpt.

En toch. Op 1 april vieren wij ons 2jarig samen zijn. Daarom moet je weten, dat ik heel blij ben dat wij op elkaar pad zijn gekomen. Ik, die roodharige jongen uit het Zuid-Hollandse Waddinxveen die het HBO ging proberen in het zogezegd 'gezellige' Brabant. En ja, gezellig is het zeker. Na een jaar waarin die studie het toch niet bleek te zijn, toch maar weer begonnen met wat anders. En daar was jij opeens. Ik had weken naar je gezocht en toen ik je vond was het liefde op het eerste gezicht. Die ontmoeting was weliswaar via het internet, maar toch. Door jou foto's was ik meteen verkocht en gelukkig mocht ik je een week later ontmoeten. Ja, het was helemaal duidelijk. Jij en ik waren voor elkaar bestemd. Nog geen 3 dagen later mocht ik je de mijne noemen.. het begin van een gelukkig samenzijn.

En dat was het zeker, maar toch moet ik je nu verlaten. Niet omdat ik niet meer bij je wil zijn, maar omdat iets anders nu mijn aandacht nodig heeft. Maar wees gerust, ik kom bij je terug.. jij, mooie 30m2 en-suite kamer. Voor nu nemen we afscheid, maar ik beloof je.. voor de kerstdagen ben ik allang weer bij je terug!

De foto's van de muur, de boeken van de plank en de kasten zijn leeg. Ik ben klaar voor vertrek en jij bent klaar voor je tijdelijke bewoonster. Ik ben blij voor alles wat je mij de afgelopen twee jaar hebt gegeven in het mooie Breda en ik weet zeker dat we nog veel meer zullen beleven als ik terug ben.

Maar voor nu? Nog héél even wachten tot maandag, op naar Schiphol, nog een keertje zwaaien en opstijgen maar.. op naar het 1e avontuur.. Azië.

T.