“Jullie zijn duidelijk vader en zoon, maar jij? Jij bent een vriend of?”

Vandaag gaan we op zoek naar berggorilla’s en zojuist hebben we ontdekt dat onze groep alleen bestaat uit Nederlanders. Tijdens het kennismakingspraatje wordt duidelijk dat mijn oranje haar aanleiding is voor vragen.. Agh.. weten zij veel..

Na een duidelijke briefing zijn we klaar om te vetrekken en lopen we met acht toeristen, twee gewapende mannen en nog eens twee dragers (nee, niet voor onze tassen, Landheren dragen hun spullen zelf!) richting de dichtbegroeide jungle. De wandeling, die als zéér zwaar staat aangegeven, begint met een steile weg naar beneden. We hebben allemaal een wandelstok gekregen om zo beter grip te houden tijdens de wandeling in de jungle. Ook op dit pad is die stok erg fijn en al pratend lopen we naar beneden. Het pad geeft een prachtig uitzicht op de jungle en ‘Gorilla’s in the mist’ blijkt zeker geen misvatting te zijn op de mythe. De jungle reikt zo ver je kan kijken en dunne wolkjes dansen rustig over het dichtbegroeide bladerdak. Na ongeveer een half uur zeggen we de weg gedag en beginnen we met het doorkruisen van verschillende akkers en plantages.

De plantages worden in Oeganda op de meest steile hellingen gecreëerd en ook hier zitten er behoorlijke hoogteverschillen tussen de verschillende stukken. Gelukkig hoeven we maar een klein half uur te lopen voordat onze gids vertelt dat we de dichtbegroeide jungle intrekken. Met een groot kapmes wordt een weg vrij gemaakt en zo start onze wandeling. De boeken vermelden dat deze wandeling kan variëren tussen de twee en zeven uur, vanwege de verplaatsing van de gorilla families. We maken ons dus klaar voor een lange en zware tocht.

Niets blijkt minder waar.. Amper tien meter na het betreden van de jungle zien we onze eerste gorilla. Een adembenemend moment. Een onbeschrijflijk gevoel komt binnen bij het zien van dit bijzondere dier. De manier van bewegen en de uitstraling die het dier met zich mee brengt zijn bijzonder om te zien. Rustig beweegt het vrouwtje zich rond tussen de bladeren en kijkt af en toe eens naar de mensen die ze zojuist in haar huis heeft zien binnenkomen. De gids vertelt ons dat we al onze spullen moeten laten staan en dan we nu een uur zullen spenderen tussen deze dieren. Wij zijn op bezoek bij de Nkuringo familie, een groep bestaande uit elf dieren. We bewegen ons rustig en op gepaste afstand tussen een aantal vrouwelijke gorilla’s door, terwijl er ruimschoots de tijd wordt genomen om foto’s te maken. Die gorilla’s zelf zijn er aan gewend om met regelmaat mensen te zien en eten dan ook rustig door. Wel is duidelijk dat wij op bezoek zijn bij hun en niet andersom. Als iemand té dichtbij komt of iets doet wat blijkbaar niet mag, kijken de gorilla’s je gelijk aan en is meteen duidelijk wie hier de baas is. Een happende beweging of het blootstellen van hun tanden komt ook een aantal keer voor als de gids zich een weg baant tussen de familie.

Desalniettemin is het totaal niet eng om tussen deze grote dieren rond te bewegen. Er hangt een sfeer van extreme ontspanning en omdat de dieren een grote gelijkenis tonen aan de mens is het vrij makkelijk om aan deze bizarre situatie te wennen. Tijdens het kijken naar deze dieren wordt er meerdere malen gefluisterd hoe bijzonder dit wel niet is. Slechts acht mensen per dag mogen deze dieren bezoeken in de jungle van Oeganda en vandaag zijn wij de gelukkigen. We staan tussen het bladerdek naar twee vrouwelijke gorilla’s te kijken als een derde slechts op een meter afstand langs komt lopen. Aanraken gebeurd niet, maar blijkt zeker een mogelijkheid. Waar de andere dieren van deze familie zich bevinden wordt duidelijk door de schuddende takken en bomen. Dan wordt ook duidelijk waar de leider van de groep zich bevindt. Op zo’n 20 meter afstand staat een grote silverback.. kennen jullie Bokito nog? Deze is groter en een hek is in de wijde omtrek niet te vinden. Oké, een beetje spannend is het wel. De gids neemt ons mee richting dit machtige dier en op zo’n vijf meter afstand kunnen we rustig naar de silverback kijken. Als hij klaar is met zijn voorplantingsdrang staat hij op en komt recht op ons af. Uit een reflex probeer ik weg te lopen, maar de gids achter mij houd me tegen. Het mannetje komt recht op een aantal van onze groep af en slaat op het laatste moment af om ergens anders te gaan zitten. De gids vertelt ons dat er geen kwade bedoeling is, maar dat weglopen zou betekenen dat je hem uitdaagt.. géén goed idee dus. Nog geen vijf tellen later wordt duidelijk hoe de hierachie in de groep werkt..

Één van de vrouwelijke gorilla’s gaat ergens zitten eten waar dit niet is toegestaan en wordt gelijk op haar plek gezet door de silverback. Met grof geweld valt hij haar aan en als antwoord komen nog eens drie vrouwtjes aanrennen om het geweld te aanschouwen. Wees gerust, echte verwondingen loopt het vrouwtje niet op.. ze wordt alleen even duidelijk op haar plek gezet. Hierna banen we ons verder een weg door de dicht begroeide jungle om uit te komen bij een vier maanden oud exemplaar.. werkelijk magisch! Moeder geeft ons een uitgebreide kans om haar kind te bewonderen en zo te zien is onze jonge vriend zeer nieuwsgierig. Grote bruine kijkers staren ons aan terwijl verschillende foto’s gemaakt worden. De baby gorilla heeft een klein afro kapsel en terwijl hij ons rustig aanstaart houdt zijn moeder ons nauwlettend in de gaten. Na ongeveer een kwartier vindt ze het mooi geweest en keert ons letterlijk de rug toe. Dit is ook het moment waarop onze gids meldt dat het uur met de gorilla’s voorbij is.. nu al??

Een uur met deze bijzondere dieren lijkt voorbij te zijn gevlogen en jammerlijk, maar zeer tevreden, gaan we dan ook terug naar onze rugzakken. Vlak voordat we de dichtbegroeide jungle verlaten worden we nog getrakteerd op een tweede silverback die rustig zijn middagmaal aan het eten is. Wat was dit een geweldige ervaring.. zó speciaal.. zó bijzonder..

T.