De dagen in León zijn anders, niet te vergelijken met Europa en al helemaal niet met Nederland. De dag begint hier met een nationale wekker die iedereen er aan herinnert dat het bijna tijd is om naar school, werk of andere nuttige bezigheid te gaan.. jawel, om 07:00u wordt heel León gewekt door middel van het luchtalarm. De eerste keer dat je het hoort blijf je even stil liggen.. Hoor ik mensen paniekeren? Komen de vliegtuigen over? Maar nee.. er gebeurd niets. Het is puur om de mensen hier te helpen met opstaan.

Een uur later zit ik achter mijn bureau en begin aan mijn werkzaamheden. Gedurende de dag komen er regelmatig mensen voorbij die van alles proberen te verkopen. Ze proberen dit dan ook luidkeels te verkondigen waardoor je 3 straten verderop al hoort dat de tortilla verkoopster eraan komt. Kan ook handig zijn trouwens.. zo weet je dat het ongeveer 12:00u moet zijn als de Tortilla verkoopster langskomt! Af en toe kopen we is wat, want het eten en drinken wat deze mensen verkopen is prima te consumeren. Om 12:00u is het middagpauze. In principe heeft iedereen hier een uur pauze, maar dit kan ook gerust iets langer zijn, het gaat hier allemaal net wat losser dan wat wij gewent zijn in Nederland. Ook is het niet altijd precies om 12u.. ’t kan ook gerust een half uur later zijn.. maar dat uur, ja dat hebben ze in ieder geval wel! In het uur pauze is het mogelijk om bij één van de vele lunchplekjes te eten, waardoor het leven op straat een stuk drukker is rond de middag. Ik eet meestal gewoon in het hostel, wat vast zit aan het kantoor waar ik werk. Even een uurtje rusten en regelmatig komt het voor dat ik na een half uur met iemand aan het Skypen ben.. leuk!

Als ik om 13:00u weer aan het werk ga is het altijd weer een verassing wie er deze keer langs het kantoor loopt. Regelmatig komt er iemand langlopen die om water of eten vraagt, maar het beste is om deze te negeren. Een aantal van de bedelaars en andere vreemde types ken ik onderhand en andersom. Er is er zelfs één die regelmatig langskomt om een praatje te maken.. alles prima, maar toch wel handig dat er een slot op het hek zit! Niet dat ik de mensen niet leuk vind, maar de mensen die blijven hangen voor het kantoor zijn vaak de mensen met enkele problemen. Zo wordt León ook wel de stad van de ‘Loco’s’ genoemd, wat verwijst naar de vele mensen die letterlijk niet helemaal goed bij hun hoofd zijn. Agh.. een praatje kan geen kwaad toch. Aan het einde van de dag, als het iets koeler wordt, gaan de meeste mensen de straat op naar het centrale park. Hier is vaak een kerkelijke bijeenkomst of een andere evenement aan de gang, waardoor er altijd leven is. Ook als er geen activiteiten zijn, is het altijd redelijk vol in het park. Het is een plek waar veel jongeren, maar ook ouderen, bij elkaar komen om elkaar te ontmoeten en vanuit daar naar de vele barretjes te gaan die voor het nachtleven zorgen.

Tsja, zo is iedere dag weer een dag met leuke, gekke en vooral memorabele momenten en dat is nou precies wat deze stage zo leuk maakt. Iedere dag is anders en iedere dag leer je weer wat bij. Ik mag toch wel concluderen dat ik een onwijs vette stage heb!

T.