‘RUN! RUN! RUN!!’ roept onze gids terwijl ze haar derde geweersschot lost. Zo hard ik kan ren ik over het pad, dwars door de jungle, naar beneden. Papa, mama en Coen lopen allemaal voor me, dus die zijn veilig. Ondertussen vuurt de gids voor de vierde keer een waarschuwingsschot af met haar geweer..

De dag begint rustig met een ontbijtje in het Kibale Forest, een Nationaal Park dat bekend staat om zijn verscheidenheid aan apen, met als kopstuk de Chimpansee. We verblijven op dit moment in de Primate Lodge en die naam doet zeker geen tekort. Tijdens het ontbijt zien we verschillende apen door de bomen klimmen op zoek naar fruit. Ook voor mijn vogelliefhebbende vader is er genoeg te ‘spotten’, want ook in deze jungle zitten vele felgekleurde vogels.

Na het ontbijt neemt Kasjoem, onze gids, ons mee naar een nabij gelegen moeras. Na een korte rit worden we verwelkomt door Owen. Owen zal ons meenemen door het moeras en ons hopelijk een aantal apen kunnen laten zien. Al na een aantal minuten lopen zien we de eerste apen door de bomen springen, waarschijnlijk geschrokken van de enorme cameralens die mijn vader bij zich heeft! Deze wandeling langs en door het moeras staat in de boeken als een makkelijke wandeling en het is dan ook een leuke activiteit om de dag mee te beginnen. We wandelen wat rond, kijken naar de verschillende apen en stoppen af en toe om wat water te drinken. Grappig, want die apen waar we nu naar staan te kijken zijn normaal gesproken een grappige, maar niet al te lang boeiend tijdverdrijf tijdens een bezoek aan de dierentuin. En toch, een dier in het wild zien blijft bijzonder en de apen zijn dan ook zeker het hoogtepunt van deze moeras wandeling. Na zo’n twee uur lopen begint het toch wel wat zwaarder te worden dan eerst in de boeken vermeld stond en zeker mama krijgt last van haar knie. De laatste loodjes zijn zwaar, maar uiteindelijk lacht Kasjoem ons allemaal tegemoet bij het einde van het pad.

De lunch wordt genuttigd in de lodge en daarna staat één van de hoogtepunten van deze reis te wachten, de Chimpansee tracking. Onze gewapende gids vertelt ons van te voren waar we op moeten letten als we de Chimpansees tegenkomen en vol goede moed vertrekken we met zijn vijven het oerwoud in.

Gelukkig, een makkelijk pad en niet al te stijl omhoog.. zeker voor mama erg fijn! Jammer.. na een kleine tien minuten lopen gaat onze gids rechtaf de jungle in, en nee.. geen pad te zien. We doorkruisen de jungle en gaan er maar vanuit dat onze gids een beetje richtingsgevoel heeft. Al snel horen we de eerste Chimpansees roepen en er wordt ons verteld dat deze roep als alarm wordt gebruikt.. er is dus iets waar de primaten van zijn geschrokken..

Niet veel later komen we erachter waarom. Hoewel alle reisboeken ons vertellen dat de kans écht nihil is, staan we zo’n 40 meter verwijderd van een levensgrote woud-olifant. Alhoewel Coen het natuurlijk geweldig vind dat we deze zeldzame olifantensoort tegenkomen, ben ik vandaag held op sokken. Ik vind het maar niets. Veel tijd om naar het dier te kijken hebben we niet, als Coen opmerkt dat ze een baby naast zich heeft staan. De olifant heeft ons nu ook gezien en is niet blij met onze komst. Ze zet haar oren wijd en gooit haar kop naar beneden om een aantal meter naar voren te komen. Onze gids vertelt dat ze gaat schieten en een knal volgt. In plaats van dat de olifant zich omdraait en weggaat, reageert ze met een aanval richting ons. Dit is het moment waarop onze gids ons vertelt om te rennen en na een sprintje van zo’n 100 meter kunnen we constateren dat na het vierde schot de olifant zich heeft teruggetrokken. Samen met onze gids trekken we verder door de jungle. Hoewel de olifant inmiddels nergens meer is te bekennen, zit mijn hart nog in mijn keel en ben ik blij dat iedereen nog oke is. Ook moeders is flink geschrokken en samen blijven we de rest van de tracking de jungle scannen op olifanten.. niets gevonden gelukkig!

Gelukkig worden we na zo’n twee uur beloond met de Chimpansees waar we voor kwamen. Het begint met twee exemplaren die zich in de toppen van de bomen rondbewegen op zoek naar fruit. Een aantal flinke kreten vertellen ons, en de rest van de Chimpansee familie, dat er genoeg fruit te vinden is en al snel horen we van alle kanten gillende Chimpansees aankomen. Ze klimmen op een aantal meter van ons vandaan in de bomen en als ze allemaal hoog verstopt zijn, lopen we verder.

We hebben geluk!! We komen een aantal Chimpansees tegen die rustig op de grond zitten te rusten. Op nog geen drie meter kunnen we genieten van deze bijzondere dieren, die vele gelijkenissen hebben met de mens. Na deze bijzondere ontmoeting komt een einde aan onze tocht door de jungle en aangekomen bij een onbekende weg staan we, toch wel een beetje moe van het lopen, te wachten op de auto.

Alsof ons een afscheidscadeau is gegund lopen een aantal Chimpansees vlak naast ons de weg over, vlak voordat we opgehaald worden door Kasjoem. Iedere dag blijkt een nieuw avontuur.. Dit was in ieder geval en geweldige ervaring. Inmiddels is er alweer veel meer gebeurd en in de komende dagen zal ik meerdere verhalen op mijn blog plaatsen. Voor nu is het tijd om naar bed te gaan, ik hoop dat jullie weer genoten hebben.

T.